۱۳۹۲ دی ۳, سه‌شنبه

ترانۀ گیلکی: ماری ماری همراه با متن ترانه و برگردان فارسی

شعر ترانه و آهنگ: زنده یاد شیون فومنی
تنظیم آهنگ: فروزانفر
خواننده: جواد شجاعی فرد، شاعر، نویسنده و هنرمند گیلانی

ماری ماری چی خونه دیل بوخوردی
ئی وار خوشی مرا بسر ناوردی
جه پا دکفتی آن قدر می بالا
بیگیفتی تا مرا به پا باوردی
خانه کش ماکش فوخوفتی تا سیا سحر نوخوفتی
واشادی تی زاکه گارا، لالایی مره بوگوفتی
تی تنه دره حصیره مرزه ماله
قالی سر تی ره زباله خاب ملاله
دسه پر تی شین جیجایه،هیسته جاجیگا تی پایه
بجاره سر تی دیل بخانه جه نا، دوروغ نی یه بهشت تی زیره پا نا
ماری ماری چی خونه دیل بوخوردی
ای وار خوشی مرا بسر ناوردی
جه پا دکفتی آن قدر می بالا
بیگیفتی تا مرا به پا باوردی
کنفا کودی تی مویه، ببردی تی رنگه سویه
تا اکه به ضربه سیلی، سورخ سورخی دیهی تی رویه.

برگردان فارسی
مادر مادر چه خونِ دل خوردی
یک بار با خوشی بسر نبردی
از پا افتادی دست مرا
گرفتی تا مرا به راه رفتن انداختی
گوشه کنار خانه بخودت پیچیدی تا سیاهی به سحر رسد بیدار ماندی
گهواره بچه ات را تکان جنباندی برای من لالایی گفتی
روی تن تو اثرِ حصیر است و خواب نیمروزی نمی توانی داشته باشی
دست و بال تو زخمی ست. پای تو در جای خیس است
در شالیزار هستی دلواپس خانه هستی، دروغ نیست که بهشت زیر پای توست
مادر مادر چه خون دل خوردی
یک بار با خوشی بسر نبردی
از پا افتادی آنقدر دست مرا
گرفتی تا مرا به راه افتادن انداختی
موی خودت را سفید کردی، جوانی وشادابی ات را از دست دادی
تا کی با ضربۀ سیلی سرخ سرخی به رویت می دهی

۱۳۹۲ آذر ۳۰, شنبه

من عاشقه تی چشمه سیایم بلا می سر - گیل آوایی

من عاشقه تی چشمه سیایم بلا می سر
بی تو هاچینه خاکه هوایم بلا می سر

تی واستی کرا سرخوشمه سبزه بهاری
هیستم جه تی شورم تی فدایم بلا می سر

وختی آیی شب جنگله گیسو بدایی باد
من مسته تی او شور و صفایم بلا می سر

زیبایو لوندی تره بولبول خوانه آواز
بیخود نی یه تی دس هاچینه موشته پلایم بلا می سر

می جانو جهانی تره می دیل کونه پرواز
من سرخوشه تی جولو نیگایم بلا می سر

دریا تویی جنگل تویی می زندگی آتش
عشقی بوخودا من تی فدایم بلا می سر

دونیا می شینه وختی بایی می کشه باناز
آتش کرا بم سورخه طلایم بلامی سر

پاک ول ولا بوم بسکی تره خوانمه آواز
دونیایا دوارست تره من ولوله کایم بلا می سر

فان در گیل آوایی چوتو مسته تی غزلزار
دیوانه منم تی سپره هرتا بلایم بلا می سر

۱۳۹۲ آذر ۲۹, جمعه

بازخوانی و اجرای کامل غزل: خاک در غربت من عطربیجارانم آر - گیل آوایی



خاکِ در غربت من، عطرِ بیجارانم آر
گیل آوایی
خاکِ در غربت من، عطرِ بیجارانم آر
یادِ کوچصفهان وُ آستانه، لاجانم آر

لنگرود، رودسر وُ کومله، قاسم آباد
یادِ دهشال وُ کیاسر، گلِ نارانم آر

کاش بودت خبر از لشته  نشا، خوشکه بیجار
یادِ یارانِ من از انزلی جانانم آر

آبکنار نیست چرا آه ضیابر، ماسال!
چه کنم سوما سرا، فومن وُ رودخانم آر

رشتِ من کو، چه شد آن کودکی ام، ای بیداد
ذره ای خاطره از ساغریسازانم آر

شهرِ در غربتِ من، دل زفغان شد آوار
لختی از منجیل وُ رودبار وُ سراوانم آر

سنگرم آر وُ شاقاجی، کمی از رشت آباد
یا خُمام، چوکام وُ پیربازارِ گیلانم آر

املشم کو!؟ چه شود گر که بیاری ام باز
جنگل و گالِش وُ آوازِ امیرانم آر

نیست اینجا خبر از زمزمۀ یار وُ دیار
من بجان آمده ام، شعرِ خروسخوانم آر

باده مستی ندهد، موسیوی من اینجا نیست
عرق کشمش وُ هم پاییِ وارطانم آر

دل به تنگ آمده زین غربت بی حرمت، وای
آستارا، هشپر وُ ماسوله زایرانم آر