جه ارسو تام بزه دیل شب دوارست
دوارست شب ولی می دیل
بکالست
هاتو تی تی بزه سو آسه
مان صاف
چومان درجه کا چومپیله
نیارست
هاچین شب تا صوبه سر
چوم بوبو قاق
ایتا دریا کرا ارسو
بوارست
شواله پاک بیگفت دیل
دیم بوبو هیست
می خوشکه دیما پاک ارسو فیچالست
مره توخسا کوده تسکه
باورد یاد
می تسکه دیله ره تسکی
بمانست
پیالا کش بزه، شب شِه،
نوشو خاب
شرابه نازه مستِه دیل بیارست!
گیل آوایی بوبوست
بیگانگی داب
تی تسکه تنایه سنگام نتانست!؟
فارسی
دل از اشک دم فرو بست، شب رفت
شب رفت ولی دلم فرو ریخت
همینطور سوسو زد ستاره
در میان آسمان صاف
چشمها جرات پلک زدن
نداشت که از پنجره نگاه برگیرد
بیهوده شب تا سرِ صبح چشم
خیره ماند
یک دریا همینطور اشک
ریخت
آتش گرفت دل، گونه خیس
شد
گونه ی خشکم اشک را
چلاند
برای خودم تنهایی قسمت
کرده یاد آورده،
برای دلِ تنهایم، تنهایی
ماند
پیاله بغل کرده، شب نمِ
شب، خواب نرفته
مستیِ نازِ شراب را دل تاب
آورد
گیل آوایی بیگانگی رسم
شده است
تنهایی و سکوتت را سنگ
هم نتوانست!؟
.
.
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر